Een musical mét gebarentolk, een geweldige belevenis.
Oktober 2014 – Even voorstellen: Mijn naam is Hanny Plomp-van Rheenen. Ik ben 58 jaar, gehuwd, 3 kinderen, 6 kleinkinderen en horend.
Een van mijn kleinkinderen (Job) is 6 jaar oud en is 5,5 jaar geleden door een hersenvliesontsteking meervoudig gehandicapt waaronder nierpatiënt en doof (met 2 CI’s). De nieren zijn levensbedreigend en Job zullen we daardoor niet meer heel lang bij ons hebben.
Mijn man Cees en ik hebben 3,5 jaar lang van vrijdag tot en met maandag voor Job gezorgd, om zijn ouders te ontlasten en natuurlijk omdat we heel veel van hem houden. Nu is Job door de weeks woonachtig in een woongroep bij Kentalis, waardoor ik -naast mijn werk- meer vrije tijd heb.
Een deel van deze tijd benut ik door dove mensen die eenzaam zijn of sociale hulp nodig hebben, te helpen. Dit doe ik zelfstandig en ook via GGMD.
Toen Job doof werd ben ik de cursussen Nederlandse gebarentaal (AB 1, 2 en 3) gaan volgen. Daarna ben ik aan de Hogeschool Utrecht de modules gebarentaal gaan volgen bij de tolk opleiding. Dit heb ik een jaar gedaan en hoop –na een onderbreking van een jaar i.v.m. slecht bericht over Job- aan mijn 2e studiejaar te mogen beginnen.
Ondanks dat de vooruitzichten niet zijn veranderd is Job nu “stabiel”.
——–
Via de redactie kwam bij mij de vraag binnen of ik mijn ervaring wilde delen met de lezers van Plotsdoof, die nog geen ervaring hebben met een tolk in het theater.
De ochtend voor de dag van de voorstelling werd ik heel vroeg wakker en dacht: “wat hebben plotsdove mensen er nou aan om mijn ervaring over de getolkte musical te lezen in het blad Plotsdoof”. Na een tijdje piekeren dacht ik: “plotsdoof…. Jullie zijn ook horend geweest. Mogelijkheid kennen jullie de meezingers van Hazes en misschien ook wel een deel van het leven van Hazes. Zouden jullie dezelfde herkenning hebben als ik, met enig verschil dat ik het kan horen en jullie niet (meer)…? Ik probeerde mijn gedachte hierover los te laten door te denken: “ik hoor het wel”.
——–
Samen met mijn dove vriendin Sandra ben ik naar de musical “Hij gelooft in mij” geweest, getolkt in NmG en NGT. Ik koos voor de zijde van de NmG tolk, omdat mijn hersens het slecht aankunnen om te horen en tegelijkertijd te kijken naar de zinnen met de grammatica van de Nederlands Gebarentaal. Dus Nederlands met Gebaren is voor mij in dit geval het optimale genieten.
Mijn musical ervaring:
Mijn plan om direct na de voorstelling mijn (spontane) reactie over mijn beleving van de getolkte voorstelling voor jullie op te schrijven heb naar de volgende dag getild.
Waarom? Omdat ik niet meer kon uitbrengen dan.. Wauuuw Waaauw en nog eens Waauw!
De volgende dag: nog steeds Waaauw! Ik heb het even kunnen laten bezinken en dat was nodig. Wat een belevenis, wat een emotie!!
Wij zaten op de 7e rij en hadden een perfect zicht op en over het hele podium.
De voorstelling was prachtig. De muziek en het verhaal waren mij bekend.
Maar de muziek ZIEN…… ongelooflijk mooi. Wat een toevoeging aan het geheel.
En niet zomaar een toevoeging, de beleving van de musical werd daardoor heel intens.
De emotie die ik voelde, hoorde en zag…
Natuurlijk zag ik de emotie bij de acteurs, maar de vertaling en de visuele versterking die de tolk toevoegde zorgden bij mij voor een extra dimensie …. Zooooooo “dat komt binnen!”
Dus werd het slikken, snotteren en een stiekem traantje wegpinken. Dat laatste tijdens het kijken naar het muziektolken. Moet je voorstellen…. De acteurs zingen met passie en emotie “De vlieger, Droomland, Geef mij je angst” (om maar een paar titels te noemen)… en tegelijkertijd zie je -in mijn geval- Erika Zeegers de liedjes prachtig tolken. Dat zijn 2 verschillende manieren waarop ik emotie beleefde. Dus auditief en visueel. BAM!
Ik realiseer me wel dat het bij mij als horende anders binnenkomt en wordt ervaren als bij iemand die laatdoof is. Maar toen las ik een reactie van een laatdove bezoeker van de musical die schreef dat ze door de combinatie van de tolk en het spel van de acteurs zich weer even voelde als een horende: er echt bij te horen!
Ik ben heel blij bent dat de positieve ervaring dus niet alleen voor mij als horende geldt.
Ik kan niet anders eindigen dan te vertellen dat de tolk(en) een top prestatie hebben neergezet. Ja “topsport” dat was het!
Terwijl ik deze laatste regel te schreef, dacht ik nog even terug aan die mega snelle dialogen, de ruzie….. ja topsport: die snelheid, rolnemen, mimiek en dan weer de rust van de oooh zo mooie liedjes om naar te kijken.
Ik heb genoten!