“Ga je mee naar het themaweekend?”
November 2013 – “Ga je mee naar het themaweekend?” vroegen Janet en Anton mij zo’n 25 jaar geleden.
Ze vertelden me over de stichting en de weekenden die toen nog georganiseerd werden door het vormingscentrum “Allardsoog-Hunneschans” in Bakkeveen en Uddel.
“Lijkt me leuk om mee te gaan” was mijn antwoord, “maar ik ben niet plotsdoof”.
Volgens hen kon ik toch mee; ik was tenslotte zwaarslechthorend geworden. Ben met één oor doof geboren en het andere werd plotseling slecht op mijn 14e jaar.
Gewoon meegaan en kijken hoe het je bevalt, was het advies van Janet en Anton. En zo gebeurde het dat ik 25 jaar geleden voor het eerst deelnam aan het themaweekend, in die tijd georganiseerd door Frouke Schouwstra en Wietse Venema.
Wat heeft die eerste keer van deelname aan zo’n weekend een enorme indruk bij me achtergelaten, al die persoonlijke en aangrijpende verhalen over het plots- of laatdoof worden. Naast het uitwisselen van ervaringen, stonden er ook gezellige activiteiten op het programma. Ik was al eerder actief geweest bij de toenmalige SHJO (Slechthorende Jongeren Organisatie), maar zó intensief, confronterend, maar ook gezellig en warm had ik een weekend voor onze doelgroep nog nooit ervaren. Weekend na weekend volgde, de CI had zijn intrede nog niet gedaan, dus het was nog communiceren met wat gebaren, soms handen en voetenwerk en de notitieblok kwam erg goed van pas. We hadden veel geduld met elkaar. In die tijd werden er ook nog communicatie weken (midweek) georganiseerd: Totale Communicatie en later Nederlandse Gebarentaal kregen we aangeboden. Jammer dat deze weken nu niet meer bestaan, ik heb er van geleerd en er van genoten; we beleefden veel plezier samen.
De tijd verstrijkt en de ontwikkelingen staan niet stil; steeds meer plots- en laatdove mensen kregen een CI. Dat was even zoeken, wennen en discussiëren met elkaar want er blijven natuurlijk altijd mensen die geen CI kunnen/willen nemen. Nu nog steeds worden de deelnemers er tijdens de weekenden op geattendeerd dat er mensen zijn zonder CI, zodat men rekening met elkaar kan houden in de communicatie en dat is goed.
Ik bezoek de weekenden, die nu inmiddels al lange tijd georganiseerd worden door de stichting zelf, nog steeds. Er zijn veel activiteiten bij gekomen, de Stichting Plotsdoven is erg actief. Voor iedereen is er wel wat wils. Iedere keer doet het me weer goed om er aan deel te nemen; het gebarenkoor met zijn enthousiaste leden en dirigenten, de wandelingen waar genieten van de natuur en kletsen/gebaren mooi samengaat, en niet te vergeten het wadlopen…heerlijk is dat met die enorme ruimte en dat sliklopen; lekker door de modder(slik), af en toe vastgezogen worden en je er weer uitwerken. Altijd al willen doen en nu inmiddels 2 keer gedaan.
Zo blijf ik de Stichting Plotsdoven opzoeken; de communicatie gaat niet langs me heen zoals bij groepen horenden zo vaak gebeurt, ik val er niet buiten, voel me opgenomen en deel van het geheel. Ik heb het nodig naast de activiteiten die ik in “horende wereld” onderneem. Het geeft me weer energie. De betrokkenheid naar elkaar toe is groot, ik vind het een mooie groep; alle donateurs van de stichting die actief zijn, plots- en laatdoven, zwaar slechthorenden én horende partners. Ik heb er nieuwe vrienden en kennissen bij gekregen.
Ik blijf gaan: daar waar ik vertrouwd thuiskom als ik wegga van huis.