Wat betekent de Stichting voor mij?
November 2013 – Toen ik mijn man, Ruud, leerde kennen was hij aan een kant doof. Ruud kon zich prima redden met een oor. Ik heb dit nooit als storend ervaren.
Zeven jaar geleden tijdens onze vakantie in Luxemburg veranderde dit. Ook het andere oor werd minder. Terwijl mijn kinderen ( toen 7 en 9) lekker aan het zwemmen waren en vakantie vierden hadden wij er onverwacht een grote zorg bij.
Weer thuis volgden veel ziekenhuisonderzoeken. Het gehoor viel helemaal weg en Ruud werd opgenomen in het ziekenhuis. Radeloos voelde ik me. Hoe moet dit verder? Het gehoor kwam weer een beetje terug, er was weer hoop. En het viel weer weg….verdriet…
Ondertussen hadden mijn kinderen (gelukkig maar…) niet zo door wat er gebeurde. Ik zie mijn dochter nog door het ziekenhuis huppelen, heerlijk bruin en met de mooie zonnehoed die zij op vakantie gekregen had. Naar KNO, want daar kreeg ze ieder bezoek een waterijsje.
Ruud ging googlen. Hij wilde weten hoe het kon, dat hij onverwacht zijn gehoor verloor en of meer mensen dit meegemaakt hadden?
Nou….en die waren er!!
Hij kwam in contact met Gerard van de stichting Plotsdoven. Wat ons heel erg verraste was dat hij zei dat hij wel even bij ons thuis zou komen om met ons te praten. Wij hebben ons verhaal verteld en Gerard het zijne. Dat Gerard ons kon volgen zonder zelf te kunnen horen maakte veel indruk. En dat hij zei dat hij ons wilde helpen nog meer. En dat was onze eerste stap bij de stichting Plotsdoven.
Ondertussen schommelde het gehoor van Ruud heel erg. Het ene moment kon hij ons aardig verstaan, het andere moment was hij helemaal doof. Het was heel onzeker en verdrietig.
En alles ging natuurlijk gewoon door. De kinderen brachten gewoon hun vriendjes en vriendinnetjes mee, allebei een baan, familie en verjaardagen noem maar op.
Ruud regelde gebarenlessen voor ons, familie en vrienden. We gingen met 17 mensen Nederlands met gebaren leren. De kinderen deden ook gedeeltelijk mee, omdat het in de avond gegeven werd en we een zaaltje er voor afgehuurd hadden, tot aan de pauze. Het was heel warm dat al die mensen het er voor over hadden om de cursus voor Ruud te gaan volgen.
We zijn naar de contactdag van de stichting Plotsdoven gegaan. En hebben onze kinderen meegenomen. Dan konden ze zien waar ze de gebaren voor leerden.
Het ontvangst was heel erg warm. We voelden ons gelijk thuis. Mijn zoon, die erg van techniek houdt, vond het schrijftolken prachtig en alle vragen werden door Margot beantwoord. En de hond van Pieter vond mijn dochter wel wat. Aan ons werd gevraagd of we ook met uitjes mee wilden gaan en met een weekend uit. We voelden ons opgenomen in een kring mensen, waar het voor Ruud niet moeilijk was om te volgen wat er gezegd werd.
En toen kwam de mail van Peter. In een periode dat Ruud het heel moeilijk had met dat hij de gesprekken in het gezin niet meer goed kon volgen.
Peter ging een gebarenkoor oprichten. Wij hadden net de NMG3 cursus afgerond. En ik zocht naar manieren om de geleerde kennis bij te kunnen houden. Voor mij kwam die mail precies op tijd. Maar Ruud had er op dat moment de energie niet voor om aan een koor te gaan.
Ik gaf me op. Ruud niet. Maar tot onze verbazing kwam er een mail van Peter met de vraag aan Ruud of het klopte dat zijn vrouw zich wel opgegeven had en hij niet. Hij miste Ruud op de lijst!
Ruud mailde terug dat het op dat moment niet zo lekker liep met hem en dat hij het koor niet zag zitten. Waarop Peter o.a. schreef: dan zet ik je toch op de deelnemerslijst. Je kan er altijd nog vanaf.
Waarop wij tegen elkaar zeiden: volgens mij weet die Peter precies wat wij hier meemaken.
Ruud, mijn zus Annet en ik zijn lid van het gebarenkoor geworden. Ruud is zelfs de secretaris geworden van het koor.
Ondertussen is het gehoor van Ruud vrij stabiel. Hij hoort nog iets en daar mogen we nog blij mee zijn. We hebben veel meegemaakt maar er zeker ook veel voor terug gekregen.
We hebben door de stichting Plotsdoven veel mensen leren kennen.
We hebben het koor waar we met veel plezier heen gaan. En Ruud gaat nog wel eens met uitjes mee.
Voor mij is de stichting Plotsdoven een warme groep mensen, die door alles wat ze meegemaakt hebben sterk in de wereld staan. Gezelligheid, medeleven en iedere maand een leuke repetitie bij het koor.