Wie ben ik
Vanaf mijn geboorte was ik al zwaar slechthorend, iets wat vanwege het SMPX-gen in mijn familie wel vaker voorkwam. Mijn gehoor is de gaandeweg steeds slechter geworden totdat ik op 47 jarige leeftijd praktisch niets meer hoorde en dus écht onder de noemer laatdoof viel. Een nog betere omschrijving is eigenlijk langzaam doof.
Mijn eerste kennismaking met de Stichting
Vlak voordat ik in 2012 mijn CI kreeg, kwam ik in aanraking met de Stichting Plotsdoven. Ik mocht meehelpen met de organisatie van het internationale congres ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan. En ik ben er nooit meer weggegaan.
De Stichting kenmerkt zich door een grote trouwe groep donateurs en vrijwilligers. Samen zorgen wij er voor dat de vele activiteiten die in het hele land worden georganiseerd elke keer weer een soort van kleine feestjes zijn. Het lotgenotencontact is dan ook hét speerpunt dat de Stichting zo sterk maakt.
We zijn er door en voor elkaar. Dat zie ik ook als mijn uitdaging. Ervoor zorgen dat iedereen zich thuis blijft voelen en dat we elkaar met raad en daad terzijde staan. Dat nieuwe plots- en langzaam doven geholpen worden in hun zoektocht naar informatie en advies in de wereld die voor hun ineens op de kop staat door hun plotselinge gehoorverlies.
Geef je ideeën door
Mochten er mensen zijn die ideeën hebben, die vragen hebben of die dingen constateren die voor verandering of verbetering vatbaar zijn, schroom dan niet om contact op te nemen met mij of een van de andere bestuursleden. Uiteindelijk maken we samen de Stichting tot wat het is.